In de laatste week van februari valt het begin van de veertigdagentijd (quadragesima), een periode waarin velen op een eigen wijze op weg gaan naar een nieuw begin. Dit gebeurt op verschillende manieren, zoals het laten staan van het glas wijn, geen boterhammen met hagelslag eten of iedere dag een wandeling langs het strand maken in weer en wind.

Het is altijd bijzonder om deze verhalen te horen, maar vooral is het belangrijk om het automatisme van het alledaagse leven even te doorbreken en soms te voelen dat zoiets niet altijd eenvoudig is. De kunstcommissie van de Kloosterkerk heeft ook dit jaar gezocht naar een passende manier om het proces van meditatie en bezinning beeldend te ondersteunen. Dit gebeurt met het werk van beeldend kunstenaar Loes Groothuis. Tijdens haar vele reizen door Italië raakte zij geïnspireerd door de vele kerken en kerkjes met de vaak prachtige mozaïeken en fresco’s. Deze werken hadden in vroegere eeuwen vooral een educatieve functie en de voorstellingen van het lijden van Christus vormden daarin een belangrijk onderdeel. Onder invloed van deze ervaringen begon Loes Groothuis met het ontwerpen van grote, veelal kleurige en religieus getinte, aquarellen. Haar werken hebben, evenals de oude fresco’s, een verhalend karakter, waarbij de symboliek een belangrijke rol speelt. Misschien is dit laatste niet altijd meteen duidelijk, maar het werk nodigt de toeschouwer uit hier zelf een betekenis aan te geven. Tijdens de veertigdagentijd is het werk ingetogen en verstild, maar in de nacht voor Pasen ondergaat de kerk een metamorfose en luisteren grote, kleurrijke aquarellen met een vreugdevolle uitstraling de muren op. Op weg naar een nieuw begin…

Marjolijn van Delft