Hoewel staken een democratisch recht is geworden, vallen de gevolgen daarvan in de praktijk niet altijd mee. Woensdag 6 november 2019 gingen docenten staken. Zij kwamen bijeen op het Lange Voorhout ter hoogte van nummer 2-4; dit tot verrassing van alle omwonenden, niet geïnformeerd door de gemeente Den Haag als zij waren. En dat de kerk aan het Lange Voorhout, behalve op zondag, ook door de week gebruikt wordt, was kennelijk niet in de hoofden van de vergunning verlenende beleidsmakers opgekomen. Die woensdag namelijk trad in de reeks pauzeconcerten, georganiseerd door de Stichting Kunstcentrum Kloosterkerk, Concerto Valiante op, met muziek uit een tijd waarin er nog geen vakbonden waren en stakers drastisch de mond gesnoerd werden. Nu was dat op het Lange Voorhout anders: er stond een podium vanwaar zeer luide klanken de omgeving teisterden, driftig ontlokt aan elektronisch versterkte instrumenten, samen met onwelluidend gezang; en er waren toespraken. Een geniale vondst, dat wel, om zo de eenheid te bewaren: bij een dergelijk volume hoort geen mens meer wat er gezongen en gezegd wordt en verloopt protest dus zonder discussie. Vrede alom en welbehagen bij ‘Beter Horen’ met deze toekomstige klantenkring. Met een geluid naast de kerk, dat in volume een startende F16 overtreft, wordt een concert met fijnzinnige renaissance- en barokmuziek onmogelijk. De spelers van het Concerto Valiante waren daar duidelijk in: ‘Wij spelen niet!’ Toch ging het pauzeconcert uiteindelijk gelukkig gewoon door. De stakers kregen, na overleg in hoofdzakelijk gebarentaal met het hoofd Kerkelijk Bureau en het bestuur Kunstcentrum, begrip voor het probleem. De twee toezichthoudende agenten, al horendol van het kabaal, trouwens nog meer. Zo ontstond een vreedzame co-existentie tussen protest, kerk en wet en klonken om 12.45 uur in de Kloosterkerk milde consonanten en dissonanten, slechts versterkt door de fraaie akoestiek. Ondanks deze onderwijsstaking waren er veel toehoorders. Ook met de pauzeconcerten bevestigt de Kloosterkerk haar doelstelling om in het centrum van de stad ‘Open Kerk’ te zijn en dat wordt gewaardeerd! Het is een geschenk om, weg uit de hectiek, tot bezinning te mogen komen in deze weidse ruimte, waar muziek, van vroeger en nu, door bekwame musici tot klinken komt. Toegang is vrij. Wel wordt, net als bij de cantatediensten, na afloop een bijdrage gevraagd en een richtbedrag genoemd. Dat maakt de organisatie van deze concerten kwetsbaar. Het voortbestaan van de pauzeconcerten is afhankelijk van deze bijdragen. Maar niet elke bezoeker kan zich een royale gift veroorloven. De Stichting Kunstcentrum Kloosterkerk is afhankelijk van subsidies en donaties, maar het wordt steeds moeilijker voldoende middelen te vinden. De kosten zijn al geruime tijd hoger dan de inkomsten. Financiële steun voor de Stichting is dus dringend gewenst!

John de Goede, lid van het bestuur Stichting Kunstcentrum Kloosterkerk