10 x 10 = 100

De Kloosterkerkgemeente bestaat dit jaar 100 jaar, wat een mooie aanleiding is voor een doorlopende rubriek. De Jubileumcommissie interviewt tien (10) personen, waarbij elke persoon 10 jaar ouder is dan degene ervoor. 10 personen x 10 jaar is 100 jaar gemeente Kloosterkerk!

Dit keer leren we Machiel Mulder kennen, die zijn 60^e levensjaar viert.

Welk object vindt uw het mooiste, en waarom?

Een bijzonder object voor mij zijn de kroonluchters. Niet zozeer omdat ze heel fraai zijn en bijzonder goed passen in het kerkgebouw, maar ook vanwege het verhaal hoe ze daar zijn komen te hangen. Ik heb van mijn vrouw en wijlen mijn schoonmoeder, Elly Fritzsche, vaak gehoord hoe mijn schoonvader, Ko Fritzsche, indertijd lid van het bestuur en zeer actief in de Kloosterkerk, met een paar anderen, deze kroonluchters heeft weten te bemachtigen (dit zal rond 1980 geweest zijn). Als ik naar die kroonluchters kijk, denk ik vaak even aan mijn schoonvader, die ik zelf helaas nooit heb kunnen ontmoeten, omdat hij een paar jaar voordat ik Mieke ontmoette was overleden.

Welke Bijbeltekst inspireert u het meest?

Er zijn veel Bijbelteksten, die me tot denken kunnen aanzetten, soms is dat kortstondig, soms veel langer. Een paar jaar geleden werd in de dienst Lucas 6: 27-38 gelezen, met o.a. deze tekst: “En indien gij liefhebt, die u liefhebben, wat hebt gij voor? Immers ook de zondaars hebben lief die hen liefhebben? Want indien gij goed doet aan wie u goed doen, wat hebt gij voor? Ook de zondaars doen dat.” Deze tekst heeft me altijd aangesproken. Je doet pas goed, wanneer je er niets terug voor verwacht. Toevallig had ik in die tijd een onderzoeksproject met een promovendus naar de bereidheid van bedrijven om het goede doen, in het bijzonder om minder fossiele energie te gebruiken. Veel bedrijven schermen er immers mee dat zij bijv. 100% groene energie gebruiken, maar doen ze dat om hun steentje bij te dragen tegen klimaatverandering, of is dat omdat er zelf baat bij hebben? Uit ons onderzoek kwam naar voren dat de bedrijven er zelf ook baat bij hebben, wat overigens niet verkeerd is, maar toch interessant om te weten.

Komt u al ca. 10 jaar naar de Kloosterkerk? Zo ja, wat is uw hoogtepunt uit de laatste 10 jaar?

Doorgaans ga ik met mijn vrouw, Mieke Fritzsche, naar de kerk. Het is heel prettig om naast haar in de kerk te zitten, omdat ze zo prachtig kan zingen, terwijl ik zelf niet verder kom dan wat gebrom. Ik voel me dan een bevoorrecht mens.
Een hoogtepunt elk jaar vind ik de kerstnachtdienst, en dan met name het moment dat alle mensen met een brandend kaarsje in hun hand zitten. Sinds jaar en dag werk ik mee als vrijwilliger en sta ik dan, met een aantal anderen, in het gangpad om er op te letten dat er niets mis gaat, rondkijkend over alle zittende mensen. Zoveel mensen dicht op elkaar  – inmiddels bijna onvoorstelbaar – zingend en biddend. Vrede op aarde.

Objecten die al meer dan een eeuw met de gemeente mee gaan

Opnieuw vertellen we een klein stukje geschiedenis van de Duinoordkerk door u wat te vertellen over voorwerpen, die daarvandaan mee zijn gekomen naar de Kloosterkerk. Voorwerpen die u wekelijks zag, krijgen zo een extra lading, én het is een verrassend onderwerp om over te praten! Deze maand gaat het over de avondmaalstafels; de Kloosterkerk heeft er niet een, maar zelfs twee! En als u de uitleg over de afbeeldingen op de grote tafel hebt gelezen, en elders in deze Nieuwsbrief de uitnodiging voor de getijdenviering hebt gelezen, zult u begrijpen waarom we deze maand die objecten voor u beschrijven! De Kloosterkerk kent twee avondmaalstafels, die beide uit de Duinoordkerk komen. De kleinste van de twee staat in de Apostelkapel, niet geheel toevallig onder het mozaïek van Thorn Prikker dat het laatste avondmaal van Jezus met zijn vrienden voorstelt.

(foto: M. Paans, collectie Haags gemeentearchief) 

De grootste tafel staat op het koor. Hij ziet er een stuk massiever uit door het gesloten front. Dat is afkomstig van een oude koorafsluiting. Wie goed kijkt, ziet aan de linkerzijde een voorstelling van het Lam met de boekrol met zeven zegels. Verder zijn er een engel met een kruis (geloof), een kelk met de hostie (liefde) en een engel met een anker (hoop) te zien en een tafel met brood en wijn die naar het avondmaal zelf verwijzen.

De meest linkse afbeelding is ook elders in de Kloosterkerk te zien en wel op een van de rozetten aan het gewelf vlak voor het orgel. Beide afbeeldingen verwijzen naar het laatste Bijbelboek, dat van de Openbaring van Johannes. In het vijfde hoofdstuk gaat het daar over een boek dat verzegeld is met zeven zegels. Alleen het lam (een verwijzing naar de Messias) is bij machte dat boek te openen. Op de tafelafbeelding is dat laatste niet te zien. Daar ligt het lam op het boek. Krachteloos hangt zijn linker voorpoot naar beneden, alsof zijn laatste uur geslagen heeft. En dat heeft het ook: de afbeelding verwijst hier naar de thematiek van het avondmaal: het lam heeft zijn leven gegeven voor de zijnen.

Judith van der Flier