Begin mei liep ik in zeven dagen van Pieterburen in Noord-Groningen naar Coevorden in Zuid-Drenthe. Op het welbekende Pieterpad, dat uiteindelijk voert naar de St. Pietersberg bij Maastricht. De tocht inclusief slaapplekken onderweg had ik ruim van tevoren voorbereid, maar het weer had ik niet in de hand. En dat was bij vlagen bar en boos. Als een nietig figuurtje ploeterde ik door het weidse Groninger landschap, terwijl regen en wind onbarmhartig op mij inbeukten. Toch had het ook wel wat. Diep weggedoken in mijn poncho kreeg het wandelen haast iets meditatiefs. De ontmoetingen met gastvrije dorpelingen en opgewekte medewandelaars waren hartverwarmend. Hoewel alleen gestart, heb ik uiteindelijk vier van de zeven dagen met anderen opgetrokken. Ik kwam zelfs een oud-studiegenoot tegen, die precies hetzelfde traject liep.
De kerken op mijn pad bleken vaak gewoon (nou ja, gewoon…) open te zijn, zodat ik er even kon uitblazen, mijn lunchpakketje kon aanspreken en een kaarsje kon aansteken. Eenmaal aangekomen in de Drentse bossen vond ik meer beschutting en brak af en toe de zon door. Ontroerd raakte ik bij De Kijl, een pastoraal landschap van haast bijbelse allure, waar honderden schapen en geiten vredig in het gras lagen of rond een vennetje sjokten.
Al lopend gingen mijn gedachten onwillekeurig terug naar twee jaar geleden, toen ik met tachtig anderen deelnam aan de driedaagse Pinksterpelgrimsreis van de Doopsgezinde Vermaning in Haarlem naar de Kloosterkerk. Ook daar het wisselvallige weer, de ontberingen onderweg, maar ook de ontmoetingen en gesprekken met medepelgrims. En bij de dagelijkse vieringen zongen we het prachtige Pelgrimsgebed van de Zuid-Afrikaanse zangeres Amanda Strydom, waarvan ik hier een paar verzen citeer:
Vader God U ken my naam
My binnegoed en buitestaan
My grootpraat en my klein verdriet
My vashou aan als wat verskiet.
U ken my vrese en my hoop
Die pad wat ek so kaalvoet loop
Die pad het U lankal berei
U maak die pad gelyk vir my.
Alle pelgrims keer weer huistoe
Elke swerwer kom weer tuis
Ek verdwaal steeds op U grootpad
Soekend na U boardinghuis.
Op dit soort meerdaagse wandelingen betreed ik een andere, vriendelijker wereld. Alsof ik even mag toeven in Gods ‘boardinghuis’. En inmiddels droom ik alweer over de volgende etappes.
Hijme Stoffels, ouderling Open Kerk
