Het was zo’n klein berichtje waar ik even blij van word: de mensen die naast een AZC wonen hebben een veel positievere blik op vluchtelingen dan diegenen die er verder vanaf wonen. Dat is natuurlijk wel een bekend gegeven. Wat je niet kent, vertrouw je niet. Dat gaat over eten wat je vreemd is en over mensen die je niet kent. Ooit toen ik korte tijd werkte als schoonmaker, lunchte ik elke dag  met een collega-schoonmaker die uit Marokko kwam, een wat oudere man. Het was een bijzonder contact waar we veel deelden. Maar al snel werd ik op de schouder getikt door iemand die mij meende te moeten waarschuwen. “Jij bent vriendjes met die Marokkaan, maar pas maar op, straks heb je een mes tussen je schouders.” Een absurde uitspraak van iemand die deze vriendelijke oude man helemaal niet kende. En ik vrees dat het met deze vooroordelen niet veel beter is geworden.  

Ook om blij van te worden was en is de manier waarop van heel veel kanten hulp wordt geboden aan Oekraïense vluchtelingen. Die, totdat het weer veilig is, nog wel even in ons land zullen blijven. En natuurlijk de hulp aan de asielzoekers die in de Bethelkapel werden opgevangen met steun van velen, ook vanuit onze kerk.  

Uiteraard kunnen we niet alle problemen oplossen of zijn we blind voor de problemen en zorgen die er ook zijn. Maar uiteindelijk draait het om kleine tekenen van medemenselijkheid die gestalte geven aan ons geloof.  

Marc Blom 
Voorzitter van het Algemeen Bestuur van de Kloosterkerk