De diaconie 50% ?
De diaconie raakt aan het eind van dit jaar haar secretaris en penningmeester kwijt. In de vorige nieuwsbrief stond daar al de nodige informatie over.
Laat je niet afschrikken door wat die functies allemaal inhouden. Als secretaris maak je het verslag van de diaconievergadering. Maar je bent voor 100% diaken en je kan die functie zo diaconaal invullen als je wilt.
Bovendien bepaal je als lid van het Algemeen Bestuur mede het beleid van de Kloosterkerk. Dat geldt natuurlijk ook voor degene die penningmeester is van de diaconie.
Wanneer je geen idee hebt of je het wel leuk zou vinden, kom dan een keer bij een diaconievergadering. Van harte welkom.
Wie meldt zich aan?
Informatie bij de voorzitter van het bestuur: voorzitter@kloosterkerk.nl. Of bij de voorzitter van de diaconie: v.d.Lange@kloosterkerk.nl
Zomertijd
Wij wensen een ieder een goede, gezonde zomer toe. En we hopen dat we na de vakantieperiode elkaar weer kunnen ontmoeten. In de kerk, op het kerkplein. Of waar we afspreken elkaar te ontmoeten. Misschien nu al bij de tentoonstelling ‘Tijd en Eeuwigheid’ in de Kloosterkerk? Op de website van de Kloosterkerk staan de openingstijden.
Met een hartelijke groet, namens het bestuur
Veronica de Lange, vice-voorzitter
Dromen over de toekomst van de Kloosterkerk, deel 3
Over de verkenningsopdracht
Goede leden van de Kloosterkerk,
Ook deze maand vertel ik u graag over mijn belevenissen in de verkenningsopdracht, waar ik nog altijd met veel enthousiasme aan werk.
Steeds meer mensen en ook wat beperkingen
De lijst van mensen en organisaties die ik spreek en de boeken die ik lees, worden – uiteraard – steeds langer. Bovendien kent zo’n proces een soort ‘uitdijend vermogen’. Hoe meer mensen mee gaan denken en mee gaan praten, des te vaker ik berichten ontvang waarin staat: ‘Weet je wat je eigenlijk ook nog moet doen/wie je ook nog kan bellen/wat je ook nog kunt lezen…’ Langzaam maar zeker bereik ik echter de grenzen van de mogelijkheden in de afgesproken tijd. Dat is misschien ook niet zo erg. Een proces van verandering of vernieuwing gaat stap voor stap. Dat betekent dat er ook na 1 oktober, wanneer ik mijn rapport in moet leveren en deze fase afgerond is, nog van alles kan gebeuren als daarvoor gekozen wordt.
Enthousiasme…
De afgelopen weken voerde ik individuele gesprekken met mensen binnen en buiten de kerk. Er waren ook bijeenkomsten in grotere groepen, zowel digitaal als fysiek. Het scheen mij toe dat we fijne, geïnspireerde en inspirerende gesprekken voerden en dat de aanwezigen het heel plezierig vonden dat we daartoe (weer) eens de gelegenheid hadden gecreëerd met elkaar. Dat bleek ook wel uit de ‘nagekomen berichten’ die voortkwamen uit die avonden. Een aantal deelnemers schreef mij nog uitgebreid na afloop omdat het gesprek veel had losgemaakt. Zeer de moeite waard dus, deze bijeenkomsten. En voor herhaling vatbaar.
…en ook
Van sommige genodigden (commissievoorzitters, individuele leden, groepen) kreeg ik geen reactie. Dat is natuurlijk ook informatief en vraagt om een vervolg. Waarschijnlijk zal het niet mogelijk zijn dat in deze fase nog te doen, maar belangrijk is het wel.
Geen enquête
In overleg met bestuursleden, die mijn klankbord vormen, heb ik besloten geen enquête onder de leden uit te zetten. Er zitten voor dit moment te veel haken en ogen aan. Hoeveel mensen zullen reageren? Wat betekent de reactie van enkelen ten opzichte van de hele groep? Hoe zou je diepgang aan kunnen brengen in de vragen die je digitaal moet stellen? En wat kun je dan uiteindelijk met de resultaten? In een later stadium is een digitale enquête zeker nog een mogelijkheid. Had u zich erop verheugd uw ideeën te kunnen delen? Mail of bel me dan gerust.
Het kind en het badwater
Ik merk dat de gesprekken steeds meer diepgang krijgen. Als je activiteiten wilt organiseren, waarom wil je dat dan eigenlijk? Als je meer een kerk in deze stad wilt zijn, wat is dan precies je plek? Lezingen kun je overal horen, concerten zijn straks weer in Amare, Stek organiseert een enorme hoeveelheid projecten in Den Haag, dus wat wil de Kloosterkerk aan dat geheel bijdragen? Daarbij ervaar ik twee belangrijke wensen: de wens om te bewegen, de kerk meer te openen, nieuwe vormen te vinden die ook in deze tijd en in de toekomst in behoeften van mensen kunnen voorzien. Daarnaast de voorzichtigheid: laten we vooral het kind niet met het badwater weg doen, laten we goed kijken naar waar de Kloosterkerk voor staat en goed in is, en ons daarin geworteld weten.
Tenslotte
De kerk heeft regelmatig last van een moeilijk imago. Eén facet daarvan is dat zij ouderwets zou zijn, niet met de tijd mee zou gaan. Soms is dat misschien ook wel waar. Daarbij is niets menselijks ons vreemd, want veranderen gaat bijna altijd gepaard met gevoelens van angst en onveiligheid, en de neiging de dingen te willen controleren of vast te willen houden aan zekerheden. Deze week las ik over het verband tussen de bijbel en innovatie. In mijn woorden stond daar: ‘Is de bijbel niet bij uitstek een innovatief boek? Staat daar niet: ‘Verlaat je land en ga op weg, ook al voert je tocht door de woestijn?’ Of ‘Sta op en begin vernieuwd opnieuw’? Soms vind ik de opdracht die ik heb aanvaard ook heel spannend. Mij is gevraagd advies uit te brengen. ‘Wie ben ik om dat te doen?’, vraag ik me vaak vertwijfeld af. ‘Wat als anderen het allemaal onzin vinden wat ik schrijf? En ‘Wat als ze daar gelijk in blijken te hebben?’. Juist dan weet ik me gedragen door die verhalen, die de kern van onze mooie Kloosterkerk vormen. Op weg gaan, oprecht proberen de ster te volgen en te vertrouwen.
Tot zover mijn bespiegelingen op dit moment. Volgende maand praat ik u weer bij.
Hartelijks,
Gerda Hoekstra-Vermunt
06-145.04.715