Van de Jubileumcommissie
10 x 10 = 100
De Kloosterkerkgemeente bestaat dit jaar 100 jaar, wat een mooie aanleiding is voor een leuke rubriek. De Jubileumcommissie interviewt tien (10) personen, waarbij elke persoon 10 jaar ouder is dan degene ervoor. 10 personen x 10 jaar is 100 jaar gemeente Kloosterkerk!
Deze zomerse maand is de beurt aan Wâtte Zijlstra, die in de 50-jarige categorie valt.
Wat is uw favoriete plek in de kerk en waarom?
Ik heb geen favoriete plek, maar wel een favoriet element in het gebouw, namelijk het blauwe plafond van de kerk. Ik vind dat zo prachtig. Het hout, de kleur. Ze geven de kerk iets fris en vrolijks.
Met wie gaat u graag naar de kerk?
Ik ga eigenlijk niet meer zo veel naar de kerk. Ik heb periodes dat ik veel ga en periodes dat ik minder ga. En ik zit nu in zo’n periode. Maar als ik ga, ga ik altijd graag met mijn vrienden Sieds Wildenbeest, Jacques Smits, Jan Bas Prins en Ronald de Vos. Jaren geleden zaten we regelmatig naast elkaar in de bank tegen de grote muur. En dan daarna terugwandelen naar huis en de dienst evalueren.
Komt u al ca. 10 jaar naar de Kloosterkerk? Zo ja, wat is uw hoogtepunt uit de laatste 10 jaar?
Er zijn vele hoogtepunten geweest. Ik ben een periode voorzitter geweest van de PR-commissie. Myrna Njiokiktjen was toen namens het bestuur de contactpersoon en had ook zitting in die commissie. Dat was een fijn weerzien, want zij was ooit mijn decaan op de Erasmus Universiteit. Ik kijk met veel plezier terug op die periode met de commissie. En nog steeds is Myrna een goede vriendin van mij.
Judith van der Flier
Objecten die al meer dan een eeuw met de gemeente mee gaan
Elke maand zetten we een object in de schijnwerpers, dat vanuit de Duinoordkerk mee is gekomen naar de Kloosterkerk. Voorwerpen die u wekelijks zag krijgen zo een extra lading, én het is een verrassend onderwerp om over te praten! Deze maand maken we echter een uitstapje; de objecten zijn namelijk níet afkomstig uit de Duinoordkerk, maar waren al in de Kloosterkerk aanwezig: de rozetten. Ds. Rienk Lanooy schrijft:
Wie de Kloosterkerk binnenkomt doet dat niet als bij een middeleeuwse kathedraal door een enorme deur of poort, gebukt onder een afbeelding van het laatste oordeel. Als je de Kloosterkerk al gebukt betreedt, dan is dat vanwege de bescheiden omvang van de deuropening. Je komt er in zekere zin niet gewaarschuwd binnen, maar nieuwsgierig. Via een kleine hal sta je opeens in een grote ruimte die je op je moet laten inwerken door in de diepte en de hoogte te kijken.
Doe je dat laatste dan valt je oog al gauw op een van de rozetten die tegen de zoldering zijn aangebracht, elf in totaal. Ze zijn van de hand van Gerhard Jansen (1878-1956). Jansen was bekend als adviseur en restaurator van oude kunstwerken, voornamelijk fresco’s en beeldhouwwerken. Hij ontwierp gebrandschilderde ramen en maakte veel wandschilderingen voor kerken.
Wie bij de ingang onmiddellijk omhoog kijkt, ziet het rozet met daarop de Alfa en de Omega, de eerste en laatste letter van het Griekse alfabet (naar Openbaring 21,6 en 22,13). Daar tussenin staat het Chi-Rho (x-ῥ) teken, ook wel het Christusmonogram genoemd. Het staat zondags voor op het liturgieboekje afgebeeld. Het zijn de twee eerste letters van de naam Christus.
Samen vormen ze daar, boven de ingang van de kerk, een verstilde introïtus: ze verwijzen naar de Eeuwige die het begin en het einde is van alle dingen, en naar de Christus-figuur, die zelf van a tot z, heeft laten zien wie die Eeuwige die alle dingen omvat, is. Geen oordeel, eerder uitnodiging om je te verwonderen. Er zijn mindere afbeeldingen denkbaar waaronder je een kerk binnen kunt komen.